Nga Edmond Bejdaj
Ne qahemi nga deficentët tanë, të cilët të ndodhur nën syrin e publikut dhe të thirrur “vip-a” ndjehen vërtet të tillë dhe ashtu fluturojnë me presh në bythë të lumtur se u bënë të famshëm pavarësisht se kur i godet me thua tringëllijnë si kanaçe bosh, kur mbrëmë në natën e parë të Sanremo-s, pra të njërit prej spektakleve emblemë të muzikës italiane, një deficent që e konsiderojnë këngëtar i hyri në shkelma skenës, luleve dhe mikrofonit, me justifikimin se nuk i punonte kufja, ndërkohë që Amadeus e qetësonte – Po pse kshu mor bir !, – kurse Morandi mori fshesën të pastronte skenën nga pasojat e shpërthimit histerik të djalit rrugaç, ;
– Me pak fjalë, mirë që aty nuk vajti shef Zelua, se do e kishte shtruar në dru debilin e mitur duke i ulëritur – More qen, po pse mo pak halle kam unë andej që të vij për të vënë rregull edhe këtu tani !?
(P.S. – Sa për njohuri, ky djali është ai që parvjet fitoi Sanremon në duet me Mahmutin e që mbante veshur në skenë ca si recipeta me tantella, ;
– Asokohe nuk dukej i dhunshëm, por mesa duket e ka marrë për ters.)
