Interi u turpërua nga PSG, ja lojtarët që nuk do veshin më fanelën

Inter i turpëruar, i mposhtur dhe i lënduar në Mynih: humbja epike në Champions League me 5 gola nga PSG do të mbetet përherë si korniza e një sezoni që vazhdon të paraqitet si pozitiv dhe plot krenari, por që nuk mund të fshehë më fundin e një cikli të përfunduar në mënyrën më të keqe të mundshme. Rezultatet janë aty, përpara të gjithëve: kampionati i humbur ndaj Napolit, Champions e humbur kundër PSG-së, Superkupa dhe Kupa e Italisë në favor të Milanit. Rezultati? Zero trofe dhe ndërgjegjësimi se është prekur fundi i një rruge, që do të mbushet me emrat e atyre që për arsye të ndryshme nuk do ta veshin më fanellën zikaltër.

Megjithatë, klubi feston: disfata sezonale ka sjellë mbi 130 milionë euro në arkat e tij, ndaj konsiderohet më shumë se pozitive. Buzëqeshjet nuk mungojnë në aspektin financiar, ndërkohë që në atë sportiv, sezoni u përmbyll me finalen më të keqe ndonjëherë në historinë e futbollit botëror. Një fyerje për botën zikaltër, që me të drejtë kishte festuar një rrugëtim të rëndësishëm në Champions, por që u njollos përjetësisht nga ajo ndeshje poshtëruese në Mynih. Për të cilën trajneri dhe lojtarët do të paguajnë çmimin: dhe nëse për Simone Inzaghi vendimi duket i shtyrë për vetëm disa ditë, për disa lojtarë puna do të jetë më e vështirë, me klubin të thirrur për vlerësime edhe të dhimbshme.

Skuadra ka nevojë për rinovim

Skuadra ka nevojë të rinovohet dhe të forcohet: është e vërtetë që PSG u paraqit me një shpenzim total dhe buxhet pagash trefish më të madh se Inter, por po aq e vërtetë është që mosha e shumë lojtarëve tregon një valë të tërë “over 30” që duhet të japin lamtumirën. Në mbrojtje, emrat më të përfolur për largim janë De Vrij, tashmë prej një viti thuajse i harruar në stol, dhe Acerbi, ish-qendërmbrojtësi për t’u kopjuar, që tashmë po ul flamujt, duke filluar nga ai i kombëtares. Të dy së bashku bëjnë plot 70 vjeç: koha për t’u përshëndetur ka ardhur. Si edhe për Darmian, Mkhitaryan dhe Sommer – tre “të vjetër” të tjerë të konsumuar nga një futboll modern që nuk toleron më asnjë frymëmarrje. Për të tre fundi është në horizont: Darmian në prag të 36 viteve, portieri zviceran me 37 pranvera, e po ashtu mesfushori armen.

Kush ka dështuar te Inter: Asllani, Correa, Arnautovic

Nëse për disa flet karta e identitetit, për të tjerët flasin paraqitjet dhe raportet. Pothuajse i sigurt për t’u larguar është Kristjan Asllani, zëvendësuesi i Calhanoglu, që që kur erdhi nga Empoli me entuziazmin e një talenti të ri, ka dështuar gjithnjë në kapërcimin cilësor teknik dhe taktik.

Bashkë me të, dy sulmuesit që prej kohësh janë me valixhet gati: Correa dhe Arnautovic. Për të parin, fatal ka qenë mungesa e formës dhe ndikimi zero, për të dytin – gabimet dhe mungesa e vazhdimësisë që nuk lejon më asnjë shans tjetër. Pastaj është “rasti” Frattesi: autori i golave vendimtarë në Champions, por i lënë për 90 minuta në stol nga Inzaghi, trajneri me të cilin ka hyrë hapur në përplasje. Aq sa vetëm një rast do ta mbajë te Interi: nëse “Demoni” nuk do të jetë më në pankinë.

Yjet me valixhe: edhe Calhanoglu mund të largohet nga Inter

Pasi u përmendën ata që me gjasë do lënë skuadrën, vijnë emrat më të dhimbshëm. Sepse të fitosh një titull kampion në 4 vite, dy Kupa Italie dhe Superkupa, por të humbasësh dy finale Championsi dhe tituj të tjerë që ishin më se të mundshëm, sjell pasoja që në shtëpinë zikaltër duhen trajtuar me seriozitet të plotë. Kështu, edhe yjet do të jenë nën vëzhgim, për motivime, oferta dhe çmime. Një prej tyre është Calhanoglu, që i ka gabuar të gjitha ndeshjet vendimtare dhe ndoshta fizikisht ka arritur në fund të ciklit – me më të mirën e tij që ka kaluar tashmë prej muajsh. Largimi i turkut mund të vijë në mënyrë thuajse “fiziologjike”, në përpjekjen për të gjetur zëvendësues të denjë, në një epilog tashmë të shkruar.

Bastoni, Dumfries, Thuram: Inter mund ta mendojë

Por mund të ketë edhe “fishekzjarre” për emrat e paprekshëm: Alessandro Bastoni ka konfirmuar veten si një shtyllë me rendiment të lartë, ka treg në Itali dhe Europë, dhe nuk është më një i ri me perspektivë. Njësoj si Denzel Dumfries, për të cilin nuk mungojnë admiruesit jashtë kufijve.

Diskutim i njëjtë për një tjetër “idhull” të kohëve të fundit, Marcus Thuram: shpërtheu me rendiment të jashtëzakonshëm në pjesën e parë të sezonit, por më pas u shua plotësisht me kalimin e kohës. Tek ai mund të vazhdojë të ndërtohet sulmi ku Lautaro dhe Taremi do të qëndrojnë, por përballë një oferte të madhe klasike, largimi nuk do të ishte më aq i pamundur.

Merkato “e qëndrueshme” nuk do të jetë më e mundur

Kush do të mbetet dhe çfarë Interi do të jetë? Kalvari kalon përmes fatit të Simone Inzaghi: nëse “Demoni” qëndron, do të vazhdojë me skemën 3-5-2, tashmë të konsoliduar, por që është mësuar përmendësh nga çdo kundërshtar. Nëse largohet, gjithçka do të varet nga pasardhësi dhe vizioni i tij i lojës. Pa harruar se refreni i Beppe Marotta për “qëndrueshmërinë ekonomike në merkato” ka arritur në notën përfundimtare, sepse tani duhen lojtarë të nivelit, që kushtojnë.

Deri tani kanë mbërritur Susic dhe Luis Henrique në mesfushë, dy 21-vjeçarë me mend në kokë, këmbë të mira dhe cilësi të qarta teknike e taktike – por ata duhet të jenë fillimi, jo fundi. Sepse nëse do të ishin qëllimi përfundimtar, atëherë poshtërimi në Paris dhe sezoni i fundit pa trofe nuk do të kishin mësuar askënd asgjë.