Çfarë thotë për “Jungle” drejtori i Akademisë Helenike të Shpëtimit të Jetësve (ENAK), Nikos Iovanidis
Intervistë: Lydia Karathanasis
“62% e grekëve nuk dinë të notojnë”, thotë drejtori i Akademisë Helenike të Shpëtimit të Jetësve (ENAK), Nikos Yovanidis, në “Zougla” dhe shpjegon pse mbytjet janë vazhdimisht në një nivel shumë të lartë në vendin tonë. Në vazhdën e ngjarjes tragjike në Fournos të Ikarisë , ku një djalë 11-vjeçar humbi jetën nga mbytja, ai thekson se për çfarë duhet të kemi kujdes, ndërsa na bën të kuptojmë se çfarë është e vërtetë me vendosjen e shpëtimtarëve në plazhe.
“Mbytja është një proces i heshtur”
“Grupmoshat me më shumë mbytje janë të moshuarit, mbi 60 vjeç, të cilët përbëjnë afërsisht 80% të mbytjeve, të ndjekur nga fëmijët e vegjël dhe pjesa tjetër e grupmoshës”, thotë fillimisht zoti Yovanidis dhe vijon:
“Është shumë e rëndësishme të kuptohet se mbytja, veçanërisht tek fëmijët, është një proces i heshtur. Kjo do të thotë se imazhi që kemi në mendjen tonë të dikujt që bërtet për ndihmë duke ngritur krahët dhe duke i tundur në një lëvizje gjysmërrethore ekziston vetëm në filma.
Nikos Yovanidis, Drejtor i Akademisë Helenike të Shpëtimit të Jetësve (ENAK)
Për sa u përket fëmijëve të vegjël, mbytja zakonisht ndodh në 6 deri në 8 metrat e para në det ku bie dallga, ndaj duhet të jemi shumë të kujdesshëm kur hyjmë dhe dalim sidomos kur kemi fëmijë të vegjël. Nuk ka një gjë të tillë që shumë thonë “I shikoj”, për sa kohë janë në det nuk duhet të na shqetësojë asgjë tjetër. E keqja mund të bëhet në sekonda.
Ka një edukim të gabuar të grekëve dhe të huajve për fëmijët e vegjël. Shumë prindër janë duke parë celularët e tyre, për pasojë shpërqendrohen dhe nuk i kushtojnë vëmendje fëmijës që në atë moment ndodhet në det. Ata nënvlerësojnë se diçka mund të bëhet shumë shpejt, pa e vënë re. Prandaj nuk ka mbikëqyrje gjatë gjithë kohës që fëmija është në det, prandaj kemi kaq shumë mbytje.
Për sa u përket të moshuarve, disa janë egoistë, nuk llogarisin forcën, nuk respektojnë rregullat e sigurisë, hyjnë në det pasi kanë ngrënë, notojnë me orë të tëra me temperaturë të lartë, janë të sëmurë p.sh. duke u mbytur ata mund të kenë pasur një atak në zemër. Dhe mbi të gjitha, ata nuk e kuptojnë se janë rritur dhe nuk kanë fuqitë që kishin në moshat më të reja”.
“Mungesa e edukimit sjell mbytje”
Sipas drejtorit të ENAK-ut, 62% e grekëve nuk dinë të notojnë. Siç shprehet në mënyrë tipike: “Të lahesh do të thotë të hysh në det, të lagesh dhe të ecësh në ujë. Not do të thotë të notosh pa mbështetje.
Shkaku i dytë i vdekjeve pas aksidenteve rrugore në vendin tonë është mbytja. Mbytja ka mesatarisht 340 persona në vit. Këtë vit jemi pak më pak, megjithatë mbetet shumë i lartë. Dhe nuk po flasim për rritje të incidenteve, por për të qëndruar në shifra shumë të larta. Dhe kjo i atribuohet mungesës së edukimit, mosrespektimit të rregullave të sigurisë si dhe mungesës së infrastrukturës.
Për këtë të fundit, nënkuptojmë, për shembull, që nuk lejohet të veshim një fëmijë në det si një robokop që fryhet dhe t’i japim shirita, rrokullisje, topuz dhe xhaketë. Këto janë dukuri greke. Duhet të kuptojmë se banja e duhur është të mësojmë fëmijën të notojë nga një vjeç dhe të notojë nga mosha dy vjeç. Gjithçka tjetër është një tragjedi greke e përjetësuar si kulturë.
Pastaj themi se nuk duhet të futemi në ujë plot ushqim. Megjithatë, janë të shumtë ata që çdo vit hanë dhe më pas shkojnë në det.
Shumë njerëz largohen nga bregu, kështu që kur ndiejnë një lodhje, një tendencë për të fikët, ose nëse ka një ndryshim të papritur të motit ose një rrymë deti, ata mbyten.
Shumë herë adoleshentët zhyten në ujëra të panjohura dhe të turbullta dhe më pas përballemi me tetraplegji dhe probleme të tjera të mëdha që lidhen me paaftësinë e qafës.
Rreziqet janë të pranishme si në mjedisin artificial që është pishina, ashtu edhe në mjedisin natyror që është deti”.
“Ndarja e mbytjeve është e nevojshme”
Shteti duhet të informojë për mënyrat për të mbrojtur qytetarët nga mbytja dhe gjithashtu të ketë një roje shpëtimi në plazhe, komenton z. Yovanidis.
Në fund, i pyetur se me çfarë kriteresh vendosen shpëtimtarët në plazhe, ai përgjigjet: “Për të pasur një roje plazhi në çdo plazh, duhet të klasifikohet si i mbushur me njerëz ose të ketë të paktën 300 persona. Në çdo rast tjetër, secili noton në rrezikun e tij. Megjithatë, një kriter kyç janë edhe ngjarjet e regjistruara të mbytjes. Nëse ka shumë incidente edhe nëse plazhi nuk është i mbushur me njerëz, do të vendoset një roje plazhi.
Kemi shumë mbytje aksidentale. Dikush merr një kanoe ose një kajak, një fryrje del në det, ndodh diçka e papritur dhe ata mbyten. Ky nuk është në fakt një mbytje që ndodh në një zonë noti buzë detit, por në një aktivitet që është në det. Pra, këtu është e nevojshme ndarja e mbytjeve”.
