Një intervistë e humbur prej kohësh me John Lennon, e rizbuluar në një bodrum nga DJ-i i ri që e kreu atë 50 vjet më parë dhe në të cilën ish-anëtari i Beatles flet për frikën se qeveria amerikane po i përgjonte telefonin, po transmetohet në prag të asaj që do të kishte qenë ditëlindja e 85-të e kantautorit dhe kompozitorit.
Nicky Horne ishte 24 vjeç dhe një DJ i ri në karrierën e tij në Capital Radio të Londrës kur u ftua në apartamentin e Lennon në Nju Jork për një intervistë të gjatë.
Pjesë të intervistës u transmetuan në vitin 1975, por Horne gjeti kohët e fundit kasetat origjinale të futura në një kuti me pluhur në shtëpi dhe mendoi: “Ky është pluhur i artw”.
Lennon, i cili kishte paditur administratën e presidentit Nixon për përgjime dhe mbikëqyrje të paligjshme gjatë betejës së tij për të shmangur deportimin, flet për dyshimet e tij se ishte monitoruar për shkak të aktivizmit të tij kundër luftës.
Ai shpjegon se donte “thjesht ta hidhte tej” albumin e tij të katërt solo “Walls and Bridges”, derisa miqtë e bindën të mos e bënte. Ai gjithashtu shprehu shpresa se muzika e tij më e mirë ende nuk kishte ardhur dhe se “përveç veprave të Zotit, do të ishte këtu edhe për 60 vjet të tjera dhe do ta bëntw këtë derisa të binte në baltë”.
Intervista do tw transmetohet të mërkurën. Prezantuesi veteran i stacionit, Horne, kujton takimin me Lennon në apartamentin e tij në ndërtesën Dakota, jashtë së cilës kompozitori do të qëllohej për vdekje 5 vjet më vonë nga Mark David Chapman.
Lennon i tha Horne-it: “E di ndryshimin midis telefonit që është normal kur e marr në telefon dhe kur çdo herë që e marr në telefon, ka shumë zhurma.”
“[Administrata] po vjen pas meje në një mënyrë ose në një tjetër; dua të them, po më ngacmojnw. Unë hapja derën dhe kishte djem që qëndronin në anën tjetër të rrugës. Hipja në një makinë dhe ata më ndiqnin me makinë dhe nuk fshiheshin.”
Lennon thotw, ndërsa nuk mundi të provonte se kishte përgjuar në atë kohë: “Unë thjesht e di që po bëhen shumë riparime në bodrumin [e ndërtesës Dakota].”
Ai nuk ishte i vetmi yll roku për të cilin administrata amerikane kishte pakwnaqwsi, thotw ai. “Mick [Jagger] duhej të futej në pusetë për të futur Keith [Richards] dhe pjesën tjetër të tyre në turne. Dua të them, ai bëri shumë punë prapa skenave vetëm që ata të lejoheshin të hynin. Pra, të gjithë kemi probleme. Thjesht doja të qëndroja këtu.”
Për albumin e tij solo “Walls and Bridges”, i cili u bë i artë në SHBA, dhe u shkrua dhe u regjistrua gjatë ndarjes së tij 18-mujore nga Yoko Ono, Lennon rrëfeu se në fillim “nuk mund të duronte dot” kasetat në studio dhe mendoi “t’i hidhte këto”. Pastaj ua transmetoi miqve “dhe ata thanë: “Hej, gjithçka është në rregull”. Kështu që unë thashë: “Gjithçka është në rregull. Oh, nuk është aspak keq. Më pëlqen një pjesë e tij vetë. Në rregull, le ta publikojmë.”
Duke përshkruar jetën e tij të përditshme, ai tha: “Në thelb është një dhomë gjumi, një studio, një televizor, një dalje në mbrëmje, në shtëpi.”
Horne zbulon se ishte nervoz para intervistës, por Lennon e qetësoi dhe madje i poqi biskota me çokollatë. Por, i ulur këmbëkryq mbi qilimin e bardhë me lesh të këngëtarit për ta intervistuar, Horne “e kuptoi, ndërsa shikoi poshtë, se kisha derdhur disa thërrime çokollate mbi këtë qilim të bardhë të pastër dhe po përpiqej me dëshpërim t’i mblidhte një nga një në mënyrë që ai të mos e shihte”.
